ارزیابی وضعیت نمایه توده بدنی کودکان دبستانی گروه سنی ۱۱-۶ سال شهر تبریز

زمینه و هدف: چاقی و اضافه وزن دوران کودکی در بسیاری از جوامع، از شیوع فزاینده ای برخوردار است. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت نمایه توده بدنی (bmi) در دانش آموزان دختر و پسر مقاطع ابتدایی شهر تبریز انجام گرفت. روش بررسی: مطالعه حاضر به روش توصیفی - مقطعی روی 857 دانش آموز مقطع ابتدایی شهر تبریز انجام شد. bmi هر فرد محاسبه گردید و در مقایسه منحنی های استاندارد nchs،    زیر صدک 5، به عنوان سوءتغذیه و لاغری، بین صدک های 95 و 85، اضافه وزن و مساوی یا بیشتر از صدک 95، معیار چاقی تعریف شد. داده ها با استفاده از آزمون تی تک نمونه ای و آزمون تی تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری، 05/0p< در نظر گرفته شد. یافته ها: برپایه داده های bmi، درصد افراد لاغر، دارای اضافه وزن و چاق در دانش آموزان پسر به ترتیب 9/20، 5/5 و 1/3 درصد، در دانش آموزان دختر به ترتیب 8/18، 7/9 و 9/0 درصد و در کل دانش آموزان به ترتیب 1/20، 4/7 و 1/2 درصد بود. در مقایسه با صدک 50 در             دانش آموزان پسر در گروه سنی 9 سال، میانگین bmi بیشتر (01/0p<) و در گروه سنی 6 سال، میانگین bmi کمتر (05/0p<) بود. این مقایسه در دانش آموزان دختر، نشان دهنده بیشتر بودن میانگین bmi در گروه های سنی 7، 9، 10 و 11 سال در مقایسه با صدک 50 می باشد (05/0p<). میزان اضافه وزن در دانش آموزان دختر (7/9%)، بیش از دانش آموزان پسر (5/5%) بود، ولی میزان چاقی در دانش آموزان پسر تقریباً 5/3 برابر دانش آموزان دختر تخمین زده شد (05/0p<). نتیجه گیری: با توجه به وجود هر دو حالت سوءتغذیه لاغری و چاقی در دانش آموزان، همچنین تأثیر قابل توجه وزن بدن در دوران کودکی بر اختلالات مزمن دوران بزرگسالی؛ برنامه ریزی صحیح تغذیه ای در سطح مدارس، ضروری به نظر می رسد.